Minder werken en toch méér doen - 4

Voordat je loslaat, eerst in eigen hand houden

Ver nadat jij en ik al van het toneel zijn verdwenen, staat de organisatie mogelijk nog fier en vitaal overeind. Haar span of life is van een volstrekt andere orde dan die van de medewerkers of bestuurders. Mede daarom dienen de belangen en wensen van haar als eerste gerespecteerd te worden.
Is dat niet de dure les die gerenommeerde ondernemingen, zoals Hema, Vroom & Dreesmann, Blokker en een groot aantal financiële instellingen hadden kunnen leren? De bestuurders zijn vergeten naar de onderhuidse signalen van de organisatie zelf te luisteren en hebben haar mogelijk als een levenloos vehikel opgevat. Een vehikel waar je mee kunt doen wat je goed dunkt.

Iedere organisatie is echter een levende entiteit die jij en ik vitaal mogen houden en als het kan opwaarderen. Als tegenprestatie en ter vereffening worden wij voor onze dienende rol gehonoreerd met betekenis, voldoening en salaris. Let wel; in deze respectievelijk volgorde, want dát is de onderhuidse orde waar niet aan valt te tornen!

Interval 9 ≈
Als laatste op onze reis door het octaaf, sta je voor het meest neutrale en veruit belangrijkste derde interval. Hadden jouw onverzettelijkheid en doorzettingsvermogen in de twee voorgaande intervallen 3 – en 6 + nog enige invloed, bij deze transformatieve sprong op 9 ≈ naar een nieuw octaaf, spelen ze geen rol van betekenis.

Hoewel deze stap voor de verdere ontwikkeling en progressie van jouw plan of project van cruciaal belang is, valt er feitelijk niet zoveel over te vertellen. Ieders persoonlijke ervaring is hier heilig en gaat ver aan woorden of logische verklaringen voorbij. De mantra van dit interval is: 

In vol vertrouwen loslaten!

Om aan deze nauwelijks in woorden te vatten sprong, toch de aandacht te geven die het verdient, deel ik een persoonlijke ervaring met je. Het geeft een indruk van waar je in dit interval zoal tegenaan kunt lopen.

Nee hè, toch niet weer dezelfde race!
De directeur van het Ministerie waar we een afspraak mee hebben, heeft onlangs met zijn team een prestigieuze en aansprekende prijs gewonnen. De landelijke media schenken er uitgebreid aandacht aan en hij als de motor van de veranderingen waar ze samen doorheen zijn gegaan, staat in het volle licht.

Hij vertelt ons erover en beschrijft hoe iedereen hem prijst en lucratieve en aantrekkelijke voorstellen doet om bij hen dit fantastische resultaat ook neer te zetten. Ik kijk zijdelings naar hem wanneer hij het succesvolle relaas aan mijn vrouw vertelt en er valt mij iets op. Ik vraag hem na een korte onderbreking: ‘Mag ik je iets vragen wat je mogelijk eigenaardig of lastig vindt?’
‘Ja natuurlijk’, stemt hij in en gaat iets achterover in z’n stoel zitten. 
‘Kan het zijn dat ik naast enthousiasme en euforie ook spijt of misschien wel tranen onder je stem door hoor?’

Geschokt en enigszins verbouwereerd kijkt hij me doordringend aan en antwoord zacht, terwijl hij het nauwelijks droog kan houden: ‘Jij bent de eerste die deze discrepantie en mijn wisselende stemmingen opmerkt die me van tijd tot tijd overvallen. Hoe zie je dat, want het klopt precies. Naast de geweldige media-aandacht voor de successen die mij en de organisatie ten deel is gevallen, wil ik vooral een andere uitdaging in plaats van dezelfde race weer te lopen waar iedereen me op aanspreekt. Daarmee en met niet weten wat ik er zelf effectief aan kan doen om me opnieuw te motiveren, heb ik grote moeite. Het lijkt wel alsof ik het allemaal zo voor elkaar heb, maar ik twijfel méér dan ooit over mijn toekomst. Ik weet me met deze dubbelheid – de gelijktijdige lach en een traan - geen raad’, zegt hij ietwat bedremmeld.

Nadat ik hem beknopt het universele principe van het octaaf met daarin de drie intervallen uitleg en hem wijs op waar hij op dit moment mogelijk staat in zijn ontwikkeling, zie ik hem oplichten. Bij het interval op
9 ≈, nog vóórdat je kennis of signalen uit het nieuwe octaaf hebt ontvangen, is het van groot belang om het oude eerst helemaal los te laten zodat er ruimte ontstaat waarin het respectvol kan sterven. Door die fase, die vaak gepaard gaat met twijfel, moet je heen. Daarmee heb je het te doen!

‘Zolang jij je niet met vertrouwen leert verhouden tot deze transformatie waar je nu vóór staat, zullen discrepantie en de onbekwame gevoelens je van tijd tot tijd blijven overvallen’, geef ik hem terug. 

Hij knikt en bedankt me voor dit voor hem zo belangrijke inzicht. ‘Fantastisch’, verzucht hij zichtbaar opgelucht, ‘dit geeft me weer rust en ruimte, want kennelijk horen deze stemmingen en gevoelens bij de fase waar ik op dit moment doorheen ga’

Wanneer jij in jouw organisatie een project of een plan leidt en aanstuurt en een nieuwe uitdaging aangaat, dien je jezelf daaraan vooraf tijd en ruimte te geven en jezelf deze vraag stellen:

Ga ik door met weer hetzelfde liedje of wil er iets losgelaten worden? Durf ik die subtiele uitnodiging aan en aanvaart ik the outcome, nog voordat ik weet wat het mij persoonlijk gaat opleveren? Heb ik de moed om deze vrije val of dit vacuüm moedig onder ogen te zien?

De hele reis van Alpha tot Omega
Tot nu toe heb ik de meeste aandacht en woorden aan de intervallen, de fasen waarin de vaart er voor enige tijd even uit is besteed. Ze doen immers in het huidige spel dat we spelen nauwelijks, althans niet ten positieve mee. Toch zijn ze neutraal en onlosmakelijk met de tonen van het octaaf verbonden, waarvan je de systematiek - de volgtijdige opklimmende of dalende stappen - nog maar heel beperkt kent. Van de interactie tussen de diverse tonen onderling en hoe die vruchtbaar met deze intervallen kunnen samenwerken, valt dan ook nog veel te leren.

De transformatie op interval 9 ≈ begint bij de grondtoon Do van het octaaf, de Alpha en de feitelijke geboorte van de cyclus. Het loopt naar de hoger gelegen Do, de Omega wat staat voor het sterven van de cyclus.

Je wordt op de eerste toon Do van het octaaf bij de opstart van jouw plan, idee of initiatief, voor het eerst met de factor tijd geconfronteerd en jij mag, omdat het je opvalt, er op de toon re mee aan de slag gaan. Let wel; alles is er feitelijk al en staat wederzijds met elkaar in verbinding, zoals de kwantumfysica ons in deze tijd  luid en duidelijk bevestigd. En dat geldt natuurlijk evenzeer voor jou het project waar je sturing en leiding aan geeft.

De vraag die zich hier aan je opdringt, is bijvoorbeeld: Waarom vliegt de tijd me zo dikwijls als water tussen de vingers dóór? Komt dat misschien door mijn gebrekkige kennis van de universele principes achter de initiatieven waar ik voor wordt uitgenodig en die ik ontwikkel?

Op de toon fa, na interval 3 –, mag jij aan jouw project of plan de juiste vorm geven. Je deelt hier de inhoud van wat je voorheen op de toon mi hebt verzamelt, met jouw collega’s en de wereld om je heen, waardoor de kennis en ervaring die je hebt opgedaan, zich op de toon sol spontaan kan vermenigvuldigen!

Op de toon la, na het tweede interval 6 +, mag je de natuurlijke orde herstellen en dat houdt o.a. in, de je juiste mensen op de voor hen juiste plaatsen zet. Vanwege de vrije ruimte die je daardoor genereert, schep je nieuwe kansen en krijg je aanzuigende werking. Je bent gestopt met tegen de stroom inzwemmen, waardoor de resultaten van jouw project méér dan de som der delen worden. Dat is synergie, de schat en overvloed die jou en de organisatie op de toon si spontaan kunnen toevallen!

Samenvattend
Hoe vollediger en bewuster jij de stappen door het octaaf zet en de werking van de intervallen daarin erkent en herkent, des te spontaner vallen je aansprekende resultaten toe en ik gebruik hier met opzet het woord ‘toeval’.

Het besturen en leiden van een organisatie gaat over invloed uitoefenen en daadkracht tonen, daarover is vriend en vijand het eens. Toch is dat slechts één kant van de zaak en ook maar ten dele waar, want er is nog een andere, minstens zo belangrijke keerzijde aan deze medaille. Het zijn die momenten die jou vragen op je handen te gaan zitten en met respect uit te kijken naar wat er letterlijk jouw richting uitvalt. Deze houding en dit gedrag noemen we 'toeval uitnodigen’ en dát moeten we doorgaans nog leren. Daarmee hebben we in onze op resultaten en winst gerichte samenleving nog maar heel weinig geoefend.

Bestuurders en leiders van ondernemingen en organisaties zijn opgeleid met en worden geselecteerd op hun talenten en hun verdere bijzondere eigenschappen. Ze zijn voor de tonen, ofwel voor de progressie van een organisatie van groot belang. Het zijn de kwaliteiten ‘aanpakken’, ‘je rug recht houden’ en ‘tegen een stootje kunnen’, die onmisbaar zijn voor een gerichte voortgang en de ontwikkelingen van de organisatie.

Toch zijn deze eigenschappen nog niet voldoende en ook 180° tegengesteld aan wat op de plaatsen van de intervallen van jou als bestuurder gevraagd wordt. Ze dringen juist aan om op je handen te gaan zitten en voor wat zich onderhuids in de organisatie of het project afspeelt en zich aan jou onderhuids wil tonen, je open en ontvankelijke op te stellen. 

Het gaat hier om wat zich bij een systeem als geheel zonder jouw medeweten voordoet, en toch niet zonder meer tot één van de samengestelde delen herleid kan worden.

Ik wens je veel succes, synergie en harmonie toe op jouw spannende en vooral avontuurlijke reis en mocht je daar hulp of steun bij kunnen gebruiken . . . laat het me weten!