Zelfvertrouwen en de ‘Werkplaats voor de geest’

Ik ontmoet in mijn werk als ‘Vreemde Eend in de bijt’, regelmatig uiterst intelligente en kundige mensen, die zichzelf óf te klein houden en hun licht onder de korenmaat steken, óf zich zo belangrijk vinden, dat ze zichzelf regelmatig overschreeuwen. Jezelf op je omgeving en het gezelschap gepast afstemmen en de juiste maat daarin vinden, blijkt nog niet zo eenvoudig en dat geldt voor alle niveaus en op alle gebieden. Ik kom het in directiekamers tegen, in overlegorganen en vanmorgen – of all places - zelfs op de tennisbaan. Daar reikt mijn met zelfvertrouwen worstelende maatje me spontaan zomaar een prachtig en groot inzicht aan.

We spelen samen een dubbel en staan behoorlijk achter. Nog nooit hebben we van deze tegenstanders verloren en de reden daarvan heeft volgens mijn partner met onterechte uitballen te maken. Onze opponenten aan de andere kant van het net, zagen ze in.
"Ze spelen hartstikke vals en dat doen ze nou iedere keer. Toen ik laatst met Harry hierover sprak, vertelde hij me dat . . . . et cetera, et cetera.”   
Mijn partner trekt flink van leer om haar gelijk te krijgen en als ik haar onderbreek en vraag waar ze nú is, kijkt ze me verbouwereerd aan.
“Hoe bedoel je dat, wat heeft dat nou met die uitballen te maken”, vraagt ze me?
“Nou”, zeg ik in het kort tegen haar, “ik beschouw ieder mens en dus ook jou, als drievoudig. We zijn allemaal mensen met een actieve lichamelijke buitenkant, met een uiterst creatieve binnenkant – de werkplaats voor de geest zoals wij die enorm grote en intelligente binnenruimte noemen – en met een enthousiaste en gepassioneerde kern, die we voor het gemak ‘ziel’ noemen. De vraag ‘waar ben je nu’ die ik je in de pauze stelde, heeft met jouw werkplaats te maken, die volgens mij onbemand is als je zo intensief met de ander bezig bent.”
“Pf”, zegt ze me verbaast aankijkend, “zo heb ik er nog nooit naar gekeken” . . . . en we spelen samen zwijgend verder.

Na de wedstrijd komt ze op het voorval terug en zegt onder het genot van een kopje koffie tot mijn stomme verbazing: “Nu begrijp ik voor het eerst waarom ik altijd zo onzeker ben over mezelf. Het ontbreekt me al mijn leven lang aan zelfvertrouwen, waar ik er erg veel last van heb. Als ik in gedachte bij de ander, in dit geval bij onze tegenstanders ben, dan ben ik niet bij mezelf. Niet in mijn werkplaats voor de geest zoals jij dat zo mooi noemt. Hoe kan ik nou mezelf vertrouwen als ik er helemaal niet ben?!”

“Pf”, dit keer is het mijn beurt om me te verbazen. “Wat een fantastische les en wat een groot inzicht heb jij ontdekt en dat nota bene tijdens het spelen”, geef ik haar terug. “Gefeliciteerd!”

Aan zelfvertrouwen, dat je ter bevestiging vaak bij de ander zoekt, kun je alleen maar in je eigen werkplaats werken. Het vraagt je iedere keer weer, wie er de baas is en nu de lakens uitdeelt; ben jij dat of staat jouw binnenruimte op de automatische piloot en loop je daardoor achter je neus en de feiten aan? Hoe wil je dan ooit jezelf overstijgen en het schijnbaar onmogelijke, toch mogelijk maken? Dat lukt zo toch nooit?

Wat word je als ondernemer of bestuurder hier wijzer van?

Als je uit zo iets eenvoudigs als een spelletje tennis een betekenisvol en groot inzicht kunt halen, liggen er in het fascinerende en avontuurlijke ondernemersspel nog veel meer kansen. Waar het in de directiekamer vaak aan ontbreekt, is een goed afgestemde en doelgerichte vraag van bijvoorbeeld een Vreemde Eend. Dat alleeen al doet wonderen!