Wat als...

Ze belde me op en vertelde hoe het met haar ging.
Haar stem was opgewekt en vrolijk, er zat een trillertje in van opgewektheid.
Ze vertelt dat het toch nog wel lastig is, dat ze terugvalt, dat ze snel geraakt is.

Maar als ze vertelt, is het net of de terugval vluchtig is, de angst haar niet meer gevangen houdt.
Ze heeft een afspraak ingepland met haar leidinggevende en mij
om met elkaar het traject te bespreken en de resultaten.

Ze lijkt vergeten te zijn dat het haar enorme moeite kostte om dat te regelen.
'Dat krijg ik niet voor elkaar', zei ze een maand geleden.

'Zo goed als jij kan visualiseren wat er mis kan gaan, zo goed kun jij visualiseren wat jij wilt.
Dat vermogen is enorm goed ontwikkeld bij jou', zeg ik..

'Weet je.... kijk bij alles maar eens:

Wat als ik nu eens ga praten met mijn collega’s,
Wat als ik nu eens vrij en onbevangen zou zijn,
Wat als die overtuiging dat ik het niet kan, er nu eens niet zou zijn,
Wat als ik nu eens echt ga letten op wat ik goed doe en mezelf blijf waarderen,

Wat als ik nu eens mijn mening als een bijdrage ga zien en hem ga uitspreken?'

'Ja'..zegt ze,

'dat ga ik doen, want,

ik voel me al zoveel beter, ik ben ook al vrijer, mijn lichaam is vitaler, ik ben wel bang maar veel korter,
ik pak mezelf steeds weer op.

Laatst bijvoorbeeld, was ik enorm teleurgesteld omdat een advies van me was afgewezen,
maar ik realiseerde me dat het mijn advies was en niet ik die afgewezen werd!

Wat een verschil met vroeger, dan sliep ik dagen niet!

Wat wil ik ontzettend graag doorgaan op dit pad van leren en me ontwikkelen, want het brengt me enorm veel.
Ik sta aan het begin, en ik weet dat het me verder zal helpen.
Ik realiseer me steeds meer dat ik een bijdrage ben in deze organisatie. Dat ik iets te bieden heb.

Oh, wat zit er nog veel in me!'