Pas je op de winkel of geef je de toekomst vorm?

De kern van leiderschap ligt op het niveau van energie en wanneer we ons daarvan bewust zijn, kunnen we deze bron nuttig en betekenisvol aanwenden. Dat geeft ons een voorsprong. Deze energie kunnen we ook verifiëren als we vrij zijn en ontvankelijk invoelen wat het energetisch met ons doet.

Vrije energie
Kennis uit de kwantumwetenschap brengt ons in deze tijd dichter bij het antwoord op de vraag waarom we feitelijk bestaan. Beroemde fysici zoals Kelvin en Planck bijvoorbeeld, geven ons inzicht in de diepere betekenis (meaning) van alles dat leeft. Volgens hen gaat leven ten diepste om het vrijmaken van energie, die we vervolgens zinvol mogen inzetten om in een zo groot mogelijke kring uit te delen. Maar wat heeft dat met leiderschap te maken?

Voor op deze vraag in te gaan, wil ik eerst stilstaan bij wat deze wijze heren over energie te zeggen hebben:

Alles is energie, dat uit trillingen en frequenties bestaat en daaronder valt dus ook ons denken. Wij zijn deel van deze creatieve kracht en derhalve medescheppers. En omdat energie cyclisch is, zal iedere gedachte die we uitzenden in enigerlei vorm weer naar ons terugkeren. 

Deze energie manifesteert zich als gedachten, beelden, gevoelens, woorden, daden en andere impressies waarmee we met elkaar communiceren en in relatie staan. We scheppen ieder moment onze eigen werkelijkheid met de energie die we daarvoor inzetten en uitzenden.
Wanneer we deze kracht in macht willen omzetten, kan dat uitsluitend in het moment. In de ons beschikbare tijd, het Hier & Nu!

De focus van een op deze tijd afgestemde leider                               
Hoe vaak laat jij je van jouw kracht beroven door je schuldig te voelen over het voorbije verleden of angstig te zijn voor de nog onzekere toekomst? Beide, zowel verleden als toekomst, zijn echter onbetrouwbare referentiepunten om je op te richten of ermee verder te komen. Wanneer jij ze jouw kracht en energie geeft, heeft dat grote invloed op je dagelijkse doen en laten. Alles transformeert immers door de kwaliteit van de energie en het licht dat je erop laat schijnen! De richting waarin je in jouw werk en leven deze energie stuurt, bepaalt hoe je erin staat en welk spoor je nalaat. Het valt onder de 2de fysische wet van de thermodynamica, die twee standen kent:

1. Herinneren (syntropie). Het is het licht en de energie die je verspreidt en waar je jezelf en jouw omgeving mee inspireert.
2. Vergeten (entropie). Het is het licht en de energie die jou en jouw ontwikkeling remt en als gevolg daarvan schaduw genereert.

De keus wie van de twee je inzet en wat jij aan jouw omgeving uitdeelt, is aan jou en de kennis die deze twee fysici zo kernachtig verwoord hebben, kunnen je daar mogelijk bij helpen.

Open en gesloten systemen
Entropie is er de oorzaak van dat, wat wij dagelijks als werk of gedachtegoed in de wereld zetten, in kwaliteit en intensiteit terugloopt. Het verslijt, verroest en valt uiteindelijk tot stof uiteen. Wanneer het de psyche betreft, vergeten we wat we voorheen nog uitstekend wisten. Entropie in de taal van Kelvin en Planck, is er de oorzaak van dat:

• de chaos in een gesloten systeem óf gelijk kan blijven óf toe kan nemen, maar nooit minder wordt.
• de chaos in een gesloten systeem alleen kan afnemen als open systemen er hun energie en inspanning aan geven.

Dat is nogal wat! Gesloten systemen – d.w.z. alles behalve de invloed van menselijk handelen - zijn gedoemd op de vergeetmodus terug te vallen. Onafwendbare en toenemende entropie dus!
Kelvin en Planck zeggen echter ook: Een open systeem – de mens en wat hij zoal handelend in de wereld zet – is nodig en ervoor bedoeld, om die teloorgang en dit vergeten te vertragen en misschien zelfs helemaal op te heffen. Hoe doe je dat, hoe buig je chaos om naar orde, zowel in je werk als thuis?

Het omgekeerde proces van toenemende chaos naar orde, noemen we in jargon negatieve entropie of kortweg syntropie. Alleen met de energie van de mens, is zelforganisatie in gesloten systemen, d.w.z. in bedrijven en ondernemingen mogelijk. We dienen dan echter niet te vergeten ons zelfsturend vermogen ook werkelijk in te zetten, anders neemt de automatische piloot (lees: entropie) de regie automatisch van ons over.

Maar wat zegt dat over het spoor dat we nalaten? Ligt dat niet heel ver weg van wat je dagelijks zoal doet en te verwerken krijgt?
Dat is maar de vraag, want medewerkers en leidinggevenden die om welke reden ook, hun syntropische mogelijkheden en eigen vermogen vergeten in te zetten, stimuleren als vanzelf entropie. Hun gedrag en houding heeft grote invloed op de gehele organisatie en dit gegeven zou wel eens de reden kunnen zijn, waarom er zo vaak verwarring en onbegrip tussen medewerkers onderling heerst. Dat ze zo gebrekkig met elkaar communiceren en zich in de praktijk zo dikwijls vergissen. Zo vergezocht is dat dus niet!

Entropisch gedrag en andere remmende eigenschappen
Waaraan herken je entropisch gedrag bij jezelf en bij anderen?

• Je herhaalt te pas en onpas vroegere ervaringen en verhalen, zonder je van de tijd waarin het ooit speelde bewust te zijn. 
• Je geeft jouw energie aan negatieve gedachten en kan je er niet van losmaken.
• Je bent niet de inspirator, maar je lift mee op de energie en het enthousiasme van anderen.
• Je haakt in op en geeft betekenis aan wat er met name fout gaat en waardeert niet of nauwelijks succes of wat wel goed loopt.
• Je zuigt de energie bij anderen weg, waardoor de samenwerking zwaar en oninteressant wordt.
• Je kunt moeilijk de fouten of vergissingen van anderen vergeven, dat lijkt een bijna onmogelijke barrière.
• Je gaat voorbij aan de vele mogelijkheden van jezelf en van anderen en laat daardoor jouw licht onder de korenmaat schijnen.
• Je dwingt en legt niet alleen voor jezelf de lat hoog, maar eist dat ook van anderen.
• Je hebt weinig zelfvertrouwen en vertrouwen in het algemeen en kiest daarom voor zekerheid en controle. Als je niet uitkijkt, word je nog argwanend ook. 

De met entropie geïnfecteerde mens rekent anderen af op hun patronen en meent dat zij zo zijn. Hij legt zich óf neer bij de status quo, óf meent ertegen te moeten vechten voordat er veranderingen kunnen optreden.
Het subtiele script in zijn hoofd op de achtergrond, fluistert hem bijvoorbeeld in:

Mensen zijn nu eenmaal zo,
daar heb je het mee te doen!

Dit soort overtuigingen kleuren zijn gedrag en houding en ondanks heel hard werken, veel overuren en noest bikkelen, verandert er weinig tot niets. Hij merkt niet, dat zijn interne knop feitelijk op ‘vergeten’ staat.
De mogelijk achterliggende reden waarom hij niet gewoon voor ‘herinneren’ kiest, is waarschijnlijk pijn en angst die hij ergens in het verleden heeft opgelopen en daarna onmiddellijk heeft weggemoffeld. 

Zelf noemt hij het natuurlijk nooit pijn: ‘Nee, pijn wil ik het niet direct noemen, ik ben eerder teleurgesteld in anderen’, zegt hij, zonder zich te realiseren, dat hij door deze weerstand te ontkennen, zichzelf niet serieus neemt. Hij ziet niet de kansen en de noodzaak, om deze kramp of pijn alsnog te onderzoeken of er samen met een vertrouwenspersoon doorheen te gaan. In plaats daarvan, redeneert hij ze weg en is ervan overtuigd dat geluk - als het al bestaat - niet voor hém is weggelegd. Geluk? Ach, dat is een utopie, hoor je hem denken en hij laat zich ontmoedigd door hoop en vrees leiden. Toch weet hij heel goed dat angst en vrees geen betrouwbare raadgevers zijn.

Veel mensen die dit lezen herkennen zichzelf mogelijk in de voorbeelden die ik hier schets, zonder echter de nodige stappen te zetten om deze remmende weerstanden uit hun leven te bannen. Die mensen kunnen onmogelijk de toekomst aantrekkelijk vormgeven en zijn meer geschikt om gewoon op de winkel te passen en te doen, wat zij altijd al deden. Ze missen er de juiste energie en het zo belangrijke basisvertrouwen voor.

De toekomst vormgeven
Aan een aantrekkelijke toekomst kunnen alleen medewerkers en leidinggevenden bouwen, met een syntropische levenshouding. Zij waarderen zichzelf en hun medemensen zoals ze nog kunnen worden, met als richtpunt hun nog onbegrensde eigen vermogen, zelfs als dat er nu nog niet zo uitkomt.

Wanneer ze op hun bijdragen terugkijken, geven ze vooral betekenis aan wat ze samen al bereikt hebben. Mensen, zo menen ze, zijn te veelbelovend en te vermogend om je bij voorbaat neer te leggen bij wat ze gewoonlijk bijdragen. 

Hij is bereid zichzelf opnieuw uit te vinden en samen met zijn medereizigers het leven te vieren en maakt zich de onderstaande levenshouding eigen:

• Hij is sterk autonoom en handelt volgens eigen waarden en principes i.p.v. ze anderen op te leggen of braaf de regels en conventies te volgen.
• Hij genereert enthousiasme en inspiratie bij alles waar hij zich voor inzet.
• Hij leeft zijn of haar waarden vóór, zoals integriteit en respect.
• Hij neemt scherp de realiteit in het Hier & Nu waar en is minder gekleurd door eigen wensen, angsten en vooroordelen.
• Hij heeft een speciale antenne voor succes en neemt 'fouten' of waar het nog niet helemaal goed loopt, op de koop toe.
• Hij is, ook al moet hij daarvoor zijn ego overschrijden, steeds bereid zijn eenmaal ingenomen standpunt te heroverwegen.
• Waar anderen in tegenstellingen blijven steken, kiest hij voor synthese.

Voor hem is de uitspraak van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) van kracht, als hij zegt:

Behandel iemand zoals hij 'is' en hij zal zo blijven.
Behandel hem zoals hij kan ‘zijn’ en hij zal zo worden.

De innerlijke knop van deze mens, staat op ‘herinneren’ en hij weet daardoor, dat pijn, haat en jaloezie geen levenseigen kwaliteiten zijn. Om die reden zet hij iedereen aan, z’n weerstanden, dromen en verlangens te onderzoeken en als het even kan, ze hoe dan ook waar te maken. Hij durft zichzelf de vraag te stellen:

‘Is het mogelijk om intellectueel begrip te overwinnen
en het door intuïtief gewaarzijn te vervangen?’

Hij maakt het onmogelijke mogelijk, zonder de realiteit uit het oog te verliezen!