Over welk klimaat hebben we het eigenlijk

De meest verwijderde ring van de ringen rondom de planeet Saturnus, de zogeheten F-Ring, blijkt op dit moment tweemaal zo helder en driemaal wijder te zijn, dan tijdens de Voyager-vluchten in 1980 en 1981 werd gemeten. Wat heeft deze enorme wijziging op zo’n korte termijn veroorzaakt en omdat Saturnus direct binnen de invloedsfeer van onze planeet aarde ligt, is de vraag wat deze wijziging voor onder andere onze planeet betekent heel relevant.

Deze informatie inspireerde mij tot dit blog waar ik later nog op terugkom.
Wanneer je meent de wereld te kunnen besturen en ervan uitgaat dat je de dagelijkse processen kunt beheersen – en dit is de meerderheid, zoals ik ze nadien ook zal noemen – is het thema klimaatverandering een probleem. En daarmee maak je het tot realiteit en vind je dat dit waar is.

Voor diegenen die dit niet als een ‘probleem’ ervaren en aan de wereld betekenisvol willen bijdragen – ik noem ze ter onderscheiding de minderheid (beide namen zijn niet toevallig gekozen) - is er ‘slechts’ verantwoording. Zij willen echt antwoord geven op de belangrijkste vraag waar het in deze onomkeerbare evolutie om gaat:

Hoe zet ik mijn vermogen, mijn talenten en kwaliteiten in
om het leven te dienen, het als het ware uit te nodigen?

De oorsprong van het woord evolutie is letterlijk ‘ontrollen’ of ‘ontwikkelen’, waar uiteraard altijd veranderingen bij komen kijken. Evolueren zonder te veranderen, bestaat niet en ons eigen lichaam is daar het beste bewijs van! Het verandert iedere zeven jaar zonder dat wij het merken volledig en we beschikken nadien over totaal nieuwe individuele cellen en atomen. 

De paradox op de achtergrond
Zolang we een verandering een probleem noemen, dat door ons zou zijn veroorzaakt, hebben we geen oog voor de paradox die achter dit ‘probleem’ schuilgaat. Het zegt; onze rol in dit gigantische planetaire samenspel is enerzijds uiterst bescheiden en anderzijds van geweldig belang. Het nodigt ons uit passend antwoorden te vinden op de actuele vragen die in dit tijdsgewricht aan de orde zijn. Er dienend aan zijn dus en daarin zijn we niet zo goed. De deugd dienstbaarheid komt niet overeen met ons egocentrische gedrag dat in de huidige samenleving hoogtij viert. We lopen massaal warm voor macht, bezit en aanzien, waarmee we goede sier of indruk denken te maken. In deze hoogmoedige setting is dienen en verantwoord bijdragen natuurlijk soft en alleen bedoeld voor watjes. 

Maar wie is er nou een watje; de meerderheid die met open ogen zijn of haar neus achternaloopt en als zoete koek gelooft in wat de media ons dag-in-dag-uit voorschotelt of de minderheid die de moed heeft bij lastige kwesties vragen te blijven stellen en zijn eigen invloed onderzoekt? 

Misschien
Wat de minderheid levend houdt en bij iedere keuze die het krijgt voorgelegd frequent inzet, is het woordje: MISSCHIEN! Is bijvoorbeeld klimaatverandering werkelijk een probleem? Misschien! Vanuit deze positie neem je geen stelling of standpunt in en blijf je zo lang mogelijk neutraal, totdat . . . . je er zeker van bent dat jouw antwoord op de kwestie juist is en de voorgestelde oplossingen het leven dienen. 

De meerderheid daarentegen interesseert zich daar nauwelijks voor en verkondigt luidruchtig elkaars mening en ideeën. Het komt aan eigen ervaring of onderzoek niet toe, terwijl de minderheid eigen ondervinding juist hoog in het vaandel draagt. De meerderheid herhaalt zichzelf en leeft patroonmatig zonder vragen te stellen. Het zegt het te weten of doet alsof en dat ervaren we met name bij zo’n ongrijpbaar thema als het veranderen van ons klimaat. Om er dieper in door te dringen, gaat het om de lastige maar noodzakelijke vraag:

Wat is de precieze invloed van de andere interstellaire
planeten op ons klimaat en milieu? 

Vrijheid als geboorterecht
Deze belangrijke vraag brengt ons bij het andere deel van de paradox, het deel dat doelt op de uiterst bescheiden rol die we erin spelen. De meerderheid gaat aan deze vraag over planetaire invloed voorbij, mogelijk omdat het zichzelf als het middelpunt (ego’s) beschouwt waar alles omheen draait. In die optiek staat de aarde inderdaad los van de andere hemellichamen, terwijl de realiteit en de kwantumwetenschap in deze veelbelovende tijd ons keer-op-keer zegt, dat alles met alles in relatie en dus niets los of op zichzelf staat.
Zou dat misschien ook gelden voor de planeet aarde en alles wat zich zoal op en om haar heen in het firmament afspeelt, bijvoorbeeld deze shift van ons klimaat en de gevolgen voor ons milieu? 

De kortzichtige stellingname van de elkaar napratende meerderheid initieert onbedoeld schuld en het ergste daarvan is, dat ze de hele samenleving ermee opzadelt. Wij als de 'schuldigen' van dit ‘probleem’ moeten boeten voor ons onbezonnen gedrag, wat zich praktisch uit in een behoorlijk aantal beperkende maatregelen die de Overheid - die immers ook niet beter weet - ons dwingend oplegt. Iedereen schijnt te weten wat het ‘probleem’ heeft veroorzaakt en laat zonder slag of stoot en gestuurd door de emoties angst en schuld, zich zomaar zijn vrijheid ontnemen. Weliswaar onbewust, maar daarom niet minder heftig en beperkend. Vrijheid is ons eerste geboorterecht, wat vragende en onderzoekende mensen – de watjes volgens de meerderheid - zich niet zomaar laten ontnemen!

Invloeden en verhoudingen van een totaal andere orde
Wat weten, zoals de aanhef van dit blog bevestigt, eigenlijk heel weinig van de planetaire invloed met betrekking tot klimaatverandering en vragen erover zijn is in deze tijd politiek niet correct. Daardoor ontbreken de financiële middelen om het diepgaand te onderzoeken. Toch weten we binnen ons zonnestelsel wel dat de maan o.a. verantwoordelijk is voor eb en vloed en dat zonnevlechten, de vele flares of uitbarstingen op de zon, het aardse magnetisch veld verstoren en ons eigen psychische gesteldheid beïnvloeden. Hoe erg het ons allemaal raakt, weten we niet en wacht nog grotendeels op onderzoek.

Verder valt nog op, wanneer we het totaalbeeld van het firmament zoals nu bekend beschouwen, dat we heel goed moeten kijken om daarin ons eigen zonnestelsel, in het bijzonder onze planeet aarde te ontdekken. De afmetingen en afstanden waar we tegenaan kijken, zijn zo gigantisch en van een totaal andere orde, dat we ons er nauwelijks een voorstelling van kunnen maken.

Klinkt het in dit bijna oneindige interstellaire samenspel dan niet ridicuul, om te veronderstellen dat planetaire invloeden zouden ophouden bij onze aardse sfeer en wij er helemaal los van staan? Alles staat in relatie met alles, weet je nog wel, en daar vormt ons klimaat en milieu uiteraard geen uitzondering op! 

Hoogmoed of realiteit
De meerderheid overschat de rol die de mens speelt in dit ‘probleem’ en zet er hoogmoed tegenover. Echter, trachten antwoord te geven vanuit schuldgevoelens, draagt niet bij tot het werkelijk oplossen ervan. Nóg belangrijker zijn de beperkingen die het ons allemaal oplegt, want ze staan op gespannen voet met de fundamentele vrijheid van ieder mens. De vrijheid om zelf, zonder beïnvloeding of druk van buitenaf, tot eigen doorleefde afwegingen te komen en voor zover mogelijk, zelf te onderzoeken wat waar dan wel onwaar is. Daartoe staat ieder mens een specifiek talent ter beschikking, het onderscheidingsvermogen en hier stuiten we op een echt probleem. De meerderheid kent deze latente kwaliteit niet of nauwelijks, laat staan dat het dit vermogen in zichzelf ooit heeft ontwikkeld. Daarom is zelfstandig kiezen en tot een goed afgewogen standpunt komen voor de meeste mensen ook zo moeilijk en blijft hen niets anders over, dan elkaar napraten en de meningen en argumenten van de media verkondigen en deze nadien als een soort religie verdedigen. 

Vrijheid/blijheid of verantwoord bijdragen
Nu zou na wat ik in dit blog onder de aandacht breng, de indruk kunnen ontstaan, dat we maar kunnen doen wat ons goeddunkt - vrijheid/blijheid dus. Niets echter is minder waar!

Wij als enige bezitten de kwaliteiten en talenten om passend antwoord te geven op de noden en verlangens van moeder Aarde. Echter niet gestuurd door angst of schuld als de meest slechte raadgevers, maar vanuit de intentie zorgzaam en dienen, waar volstrekt andere resultaten uit voortkomen.

Zou het een idee zijn om de klimaatverandering in plaats van buiten onszelf, binnen onszelf te zoeken en het naar onszelf te verplaatsen door te kijken wat we zoal denken en wat onze monden verlaat? Hoe ziet het klimaat binnenin jou en mij er bijvoorbeeld uit ten aanzien van echte thema’s, thema's zoals: 

-      In vrede en respect met elkaar samenleven?
-      De ander accepteren zoals hij of zij is?
-      Elkaar met een open vizier en belangstellend tegemoet treden? 

Als we daarmee beginnen zou het mij niets verbazen, dat we dan direct al veel meer resultaten zouden boeken die de artificiële wetgevingen en andere vrijheidsbeperkingen overbodig maken.

Hebben we onze handen daaraan niet méér dan vol?