Obstructie en erdoorheen gaan

De lente duurde lang. En elke keer hoorde ik om me heen die moedeloosheid ‘wordt het dan nooit zomer?’
En elke keer weer riep ik: het komt, het komt zeker, want dat wist ik zeker.

De lente van afgelopen jaar was symbolisch voor de weerstanden die wij als Springteam ondervonden bij het maken van onze nieuwe site.

Het was een anderhalf jaar durende ‘lente’  waarin er veel was dat anders ging dan wij verwachtten.
In verwachten zit het woord wachten. En wachten hebben we geleerd. Elke keer als we iets ‘nu’ wilden, lukte het niet.

Het leek natuurlijk vaak aan anderen te liggen.

En elke keer weer, in dat wachten was er weer tijd voor ons om ons af te vragen. Waar staan wij nou eigenlijk voor?

Dus: wat een geluk, dachten we dan weer en wie wacht er nu op onze site, behalve dat wij denken dat het anders zou moeten…

We wisten dat het een keer zou lukken.

Mij hielp het beeld dat ik tijdens een training had.
‘Ik sta in een grote ruimte en alle deuren en ramen staan wijd open. Het is licht en ruim en ik ervaar de vrijheid van ruimte en licht. Ik weet dat ik hierin gedij en mijn plaats in kan nemen’ .

In een van die periodes van wachten ontstond onze functie. Want wat is nu Springteam? Een bureau voor training, coaching en organisatieontwikkeling. Ja, dat zijn we ook…
Maar waar staan we dan voor?

We zijn een werkplaats, bij ons werk je aan je geest! Dat grote terrein vol ervaring, beelden, inspiratie, maar ook ruis van gevoelens en gedachten. Daar werken wij in, om met een schone geest, de toekomst op te kunnen vangen en vorm te kunnen geven!

Onze nieuwe site straalt voor mij die ruimte en licht uit. Het is licht en transparant.
Natuurlijk moest ik afscheid nemen van de oude vormen, de gezelligheid van veel oranje en veel informatie.

In dit proces van creëren, ook al duurde het anderhalf jaar en kende het vele obstructies, heb ik veel geleerd over mezelf, over samenwerken en over het volgen van energie.

Over mezelf: als ik wil controleren en vasthouden, werkt het tegen me, het lijkt of de ander dan juist trager wordt en me een lesje leert. Als ik niet wil vasthouden en ben waar ik ben in de relativiteit van tijd, ben ik blij met elke hulp en bijdrage.

Samenwerken: wat een mooie loyale samenwerkingspartners hebben we toch. Mensen die ons helpen in onze geest te schrijven en vorm te geven. Onze vormgever Berry van Gerwen daagt ons elke keer weer uit om simpel te zijn en blijven en komt dan met de leegte die ons goed doet. In vriendschap. Onze schrijver Berend Schilder, die zo precies is en elke keer weer als wij een tekst wijzigen geduldig kijkt en verbetert en ons volgt.
Samenwerken met mijn eigen partner Robert. Wat een mooi proces van loslaten en inzetten en inzetten en loslaten.

Laatst vroeg een vriendin me haar te helpen om helder te krijgen waar haar site over moest gaan.

Ik moest lachen. Want we zijn er net zelf doorheen. Kan ik haar dan helpen?

Wat we deden was het visualiseren van wat zij wenste met de vraag: Wie kies jij om te zijn?

Wat zegt je hoofd, wat zegt je buikintelligentie, waar alle processen doorkneed worden en hun plek krijgen en wat zegt je hartintelligentie, waarmee je de verfijnde wijsheid van wat nodig is kunt opvangen?

Ze wist het onmiddellijk!

Haar basis staat! Ze kan verder met haar creatie!

Zo kan ons proces een bron van hulp zijn voor anderen…zo gaat de energie!

De grafiek van Raph de Haas staat al een hele tijd in mijn gezichtsveld en vreemd genoeg helpt ie me om juist verder te kijken dan mijn neus lang is.