Je met de ander of elkaars Werkplaats bemoeien

Hoewel 'je met de ander of elkaar bemoeien' door weinig mensen wordt opgemerkt, mengen we ons regelmatig in zaken en aangelegenheden die ons óf niets aangaan, óf waar we geen invloed op hebben. Ik bedoel niet je met de ander bemoeien, als er hulp wordt gevraagd. Dat is hulpvaardigheid en heeft met bemoeizucht niets te maken. 

Ik bedoel je met de ander of elkaar bemoeien wat we doorgaans als onschuldig of niet de moeite van het vermelden waard beschouwen. Je bent ongevraagd in de enorm grote binnenruimte van de ander aan het werk waar hij of zij zelf nog volop in bezig is. Je bevindt je op privéterrein waar jij feitelijk niets te zoeken hebt. 
Deze door veel mensen onbewust aangeleerde gewoonte, zou wel eens dé oorzaak kunnen zijn, waarom we zo slordig met onze eigen grenzen omgaan en nauwelijks aan onszelf en wat ons drijft toekomen. Veel hangt af van of we ons er wel of niet van bewust zijn. De vanzelfsprekendheid echter en het gemak waarmee we elkaars Werkplaats voor de Geest, zoals wij hem noemen, zomaar betreden, doet het ergste vermoeden. We hebben er over het algemeen geen idee van wat we elkaar aandoen!

Hoezo onschuldig?
De gevolgen van deze bemoeizucht liegen er evenwel niet om, want je blijkt in de Werkplaats van de ander grote verwarring en chaos te stichten. Doe je dat uit arrogantie en geeft je dat over de rug van de ander, betekenis? Voel jij je belangrijk? Zeker is, dat je met de ander z'n zaak of Werkplaats bemoeien, het leven nog complexer wordt dan het al is. Het blijkt dus helemaal niet zo onschuldig en vrijblijvend te zijn, dan we onszelf over het algemeen voorspiegelen.

'Je moet hier rechtsaf slaan en daarna de tweede straat links', zegt zij tegen haar man, alsof hij niet al tig malen deze route naar hun dochter heeft afgelegd. 'Laat mij de spijker maar in de muur slaan', beslist hij, alsof dit klusje door zo'n zwak wezentje als zijn vrouw niet net zo goed geklaard kan worden. ‘Let je op dat je de kosten van het project goed in de gaten houdt en we niet de bocht uitvliegen’, zegt de manager bezorgd. Terwijl hij vertrouwen predikt, controleert en bemoeit hij zich met waar zijn medewerker verantwoordelijk voor is en ondergraaft zo het vertrouwen, dat daardoor eerder af- dan toeneemt.  

We beslissen en bemoeien ons met elkaar, dat het een lieve lust is en doen dat zo vanzelfsprekend en frequent, dat niemand meer op dit irrationele gedrag let of erop reageert. Erger nog, we zijn ogenschijnlijk soms blij met de ander z’n bemoeizucht en dat is nóg zorgwekkender. In feite geven we dan onze verantwoordelijkheid uit handen en leren niets van de voorstellen en adviezen die de ander zo nodig moeten geven. Het wordt, mede omdat iedereen het zomaar doet, ‘gewoon’ en we gedogen het en zeggen dan tegen onszelf: 'Ach, zo is hij nu eenmaal, ik ken hem toch. Hij bedoelt het niet zo kwaad!' . . . . en we gaan weer over tot de orde van de dag, zonder elkaar serieus te nemen en te weten wat we aanrichten. 

De consequenties
Buiten dat je de ander kleiner en onmondiger maakt dan hij of zij in werkelijkheid is en jij met jouw bemoeienissen onderhuids onzelfstandig en afhankelijk gedrag stimuleert, zijn de vergissingen en consequenties veel groter. 

Je ongevraagd met de ander bemoeien maakt ons zwakker, ook al laten we dat elkaar meestal niet weten. Toch is het nog niets vergeleken bij wat jij jezelf aandoet en daar ligt dan ook onze grootste vergissing en tevens uitdaging. Te menen dat dit collectieve gedrag onschuldig en het vermelden niet waard is, klopt niet. Op het moment dat jij in de Werkplaats van de ander bent en jouw eigen Werkplaats daardoor onbemand en stuurloos achterblijft, wordt het een ongeleid projectiel. Het dient niet jou als de baas van de Werkplaats, maar integendeel, het maakt jou knecht en schrijft jou de wet voor!

De rol van aandacht
Aandacht kun je maar op een plaats tegelijk richten en wanneer jij je met de ander z’n Werkplaats bemoeit, is jouw aandacht niet bij jezelf en wat er zich in jouw Werkplaats voor de Geest afspeelt. Die draait op zijn eigen software, de programma’s die jij ooit hebt gedownload en waarvan het zeer de vraag is of ze in de actuele situatie afgestemd en passend zijn. Jouw Werkplaats valt noodgedwongen, omdat je er zelf immers niet bijbent, terug op ingesleten gewoonten, oude patronen en voorgeprogrammeerde acties, meningen, overtuigingen en mogelijk tot op de draad versleten vroegere ervaringen. Originaliteit, creativiteit en inventiviteit leggen het dan af, want dát zijn kwaliteiten die je alleen in de actualiteit, het hier&nu toevallen. Alleen op het moment suprême ben je uniek en individu, maar daar kom je door afwezigheid meestal niet aan toe. Alhoewel het natuurlijk nooit de bedoeling is geweest, heb je zonder er in gekend te zijn, het stuur over jezelf aan een andere instantie in jezelf uit handen gegeven! De taken en het werk die dagelijks van je gevraagd worden, doe je op de automatische piloot waarin de waan van de dag hoogtij viert. Dat is de reden waarom jij jezelf tot hard werken veroordeelt en voortdurend achter de feiten aanrent. Niet dat je dat wilt, maar omdat je er zelf niet bij bent en je zo nodig met de ander z’n zaken moet bemoeien. 

Je hebt het druk en de tijd loopt als water tussen je vingers door en het meest schrijnende van al dat gedoe is . . . . . je doet het nota bene zelf. Wie heeft het nou niet druk, als hij de perikelen van de ander in diens Werkplaats er ‘even’ bijneemt en eenmaal bij zichzelf thuisgekomen, de leiding over zijn eigen Werkplaats weer terug moet zien te winnen? Iedereen toch? Iedereen die zijn grenzen niet respecteert en dientengevolge nauwelijks aan zichzelf toekomt, worstelt met gevoelens van niet gezien of gehoord worden of er niet helemaal bijhoren.  

Hoe word je weer stuurman?
Eerst dien je in te zien dat je deze gekte jezelf aandoet. Wees, omdat je de belangrijkste persoon bent met wie je levenslang samenwerkt en optrekt, goudeerlijk tegen jezelf. Ook moet er een serieuze wens zijn het stuur weer in eigen hand te willen nemen en jezelf opnieuw uit te vinden. 
Zie in en realiseer je in alledaagse situaties, of je thuis in jouw Werkplaats bent, of bij iemand of iets anders? Stel klip en klaar vast, wie op dat moment het voor het vertellen heeft. Let wel; op het moment suprême en zonder uitstel, in het hier&nu!

Door je bewust van de actuele situatie te zijn - de overigens enige echte realiteit - stop je met illusies en jezelf een rad voor de ogen draaien. Je wordt weer stuurman over jezelf en je bewust van wat je bent en wie je werkelijk wilt zijn. Je bent een Mens met een Hoofdletter en geen spat minder!