Ik baal want ik faal

De Kunst van het Falen

De juf sprak in prachtige zangerige zinnen.
Ik keek haar aan en de klanken spoelden over me heen.
De andere mensen in mijn groep gaven antwoorden in dezelfde taal,
Een beetje hoekig

Tot ze ineens mijn naam zei… 
Lidewij… zei ze… die klonk ook al zo mooi, zo van vroeger…

Ik schrok op… en barste in tranen uit… ik kan het niet zei ik, ik volg het niet…

ik faal en ik baal…

Natuurlijk herpak ik mezelf weer, doe stoer, ga extra hard al mijn oefeningen doen…

Falen…. 

Je zegt tegen jezelf: ‘ik moet goed zijn,
ik moet perfect zijn en mijn voorbeelden zijn nog perfecter.
In die vergelijk val ik…

Ik val af, ik faal, ik ben de mindere en een hele lijst van zinnen rennen door mijn hoofd…te beginnen bij stommerd, tot zielig…en als ik maar beter mijn best doe dan…’ Angst is de drijfveer, angst om in de ogen van anderen…. Zelfveroordeling…
Mijn gezonde deel ziet het allemaal gebeuren en weet: hier is
geen liefde voor mezelf…

Je hebt een verlangen-een beeld- om iets of iemand te zijn.
Een ballerina, een zanger, kunstenaar, een fantastisch leidinggevende, rijk…
En je doet niets.

Je leeft met een constant gevoel van falen, van had ik maar… Je durft je talent niet naar buiten te brengen of doet het dunnetjes met steeds die reserve, van: ik val door de mand als ik echt inzet… Je hebt de drijfveer van je passie tot een vastgezet beeld gemaakt…en ja…daar kun je moeilijk aan voldoen…een illusie
Mijn gezonde Ik weet: het is
een vastgezet beeld... 

Je hebt, in het begin van jouw tijd ooit een keuze gemaakt
voor een richting, een beroep of een studie,  een partner, een kind…

Je maakte de keuze, ‘gewoon, omdat het je zo uitkwam’, of ‘omdat de omgeving zei dat dit goed was’, of ‘omdat je dacht dat je geld moest verdienen’, of omdat ‘je dacht dat wat je echt leuk vond toch niet zou lukken’, of gewoon omdat je er geen bewustzijn op had en gewoon maar deed. Het was een manier om te overleven, door te kunnen leven. Nu zit je er midden in, in je beroep of functie, je relatie en het lukt je niet. Je faalt. Je bent niet gelukkig. Het loopt niet, collega’s zijn ontevreden, relatie niet goed.
En jij nog beter je best doen…’het moet lukken’…tot je vastzit en niet meer verder komt… je valt…door de mand….en valt uit….het loopt stuk…
Je hebt niet de moed om te zeggen: ‘Dit is niks voor mij!’

Fouten en Falen…

Falen is eigenlijk altijd gebaseerd op oude pijn, of een trauma. Het is niet realistisch. Want falen is niets anders als een fout maken. En fouten maken is inherent aan leven en leren. Ons gezonde IK weet dat ook. Maar hoe vaak is dat gezonde deel van ons verdwenen.
Je doet iets wat je leuk vindt, les geven, mensen trainen of begeleiden, een spelletje tennis, een taal die je mooi vindt, bridgen, advies geven, een bedrijf mee mooi maken. Je houdt van het spel, je vindt het belangrijk en of zinvol. Je werkt eraan mee, gaat voor een mooie samenwerking, voor iets wezenlijks bijdragen… Dat staat voorop!
Natuurlijk gebeuren er dingen die soms niet lukken…een bal in het net, een advies dat niet aankomt, een verlies in het bedrijf, een moeizame samenwerking...

Dat noemen we fouten, of gewoon dingen die verkeerd gaan…

Als mensen deze fouten persoonlijk gaan maken en koppelen aan hun eigen misvattingen over zichzelf, aan een gebrek aan eigenliefde en zelfwaardering, dan krijg je dat soort opmerkingen als ‘zie je wel, ik ben een kluns, stommerd’ of als er een gebrek aan zelfreflectie is, dan gaat de negativiteit naar de ander: ‘stommerd dat jij het me moeilijk maakt’, ‘het bedrijf is niet in orde, de leraar of leidinggevende is niet goed’… je maakt jezelf slachtoffer en 'slaat' als het ware jeZelf, en de ander.

Je herhaalt de boodschappen die je meekreeg uit je jeugd en geeft jezelf op je kop. Je blijft slachtoffer, of dader. Je gezonde-échte-Ik is ver te zoeken.
In feite is al het vermogen tot onderscheid weggevallen en gaat op in een beerput van overtuigingen die jou en de ander en het geheel naar beneden trekken. 

Dat is pas goed balen!

Wat leren we hieruit?

Is wat je doet op basis van een overtuiging of op basis van een passie?
Is wat je doet een overlevingsik of een gezond IK?

Stel dat:

Falen een waarschuwing is,
hulp…om weer opnieuw te kijken met gezonde ogen en oren..

Terug naar het begin
Op dat moment kun je terug naar het begin. Naar de intentie. Waar deed ik het ook alweer voor? Waarmee begon die relatie, dat werk, die keuze. De intentie kan je terugbrengen naar je échte ik. Jouw wezenlijke passie, maar dan een passie zonder beloftes, een passie zonder mooimakerij of valse hoop, een passie zonder illusies. Gewoon omdat het dat innerlijke gevoel is van zijn wie jij bent, de bijdrage die jij bent.

Voorwaarde om terug te gaan naar de intentie, is natuurlijk dat je jouw falen ook inderdaad niet voor waar aanneemt en dat er – ook al is het maar een een sprietsje - gezond kijken en luisteren is.

Want is dat er niet..dan gebeurt dit…

Voorbeeld:
Een vrouw van 40 is opgeklommen tot adviseur in de communicatie. Ze heeft ervoor gestudeerd, hard gewerkt en nog harder gewerkt. Maar het communiceren, dat is niet haar grootste talent. Ze werkt, is vinnig, kan moeilijk contacten leggen en is strak. Haar communicatie adviezen zijn ‘to the point’ en technisch, maar ze leveren geen verdieping en verheffing. En ze werkt nog harder en nog harder. Tot ze eruit moet met een reorganisatie…en nu… weer heel hard solliciteren tot…
Je voelt dat deze vrouw vast gaat lopen in een val van perfectionisme. Het échte deel van haar en zelfreflectie is ver te zoeken, want ‘dat levert geen werk op!’.

Helpt het nu om haar te vertellen dat het om eigenwaarde gaat, zelf-liefde en niet vergelijken?

Nee toch?

In feite is de enige hulp dat deze vrouw de rust krijgt aangeboden opnieuw naar zichzelf gaat kijken en waar te nemen hoe haar overleving haar belemmert.
Daarin kan het zijn dat ze zichzelf de vraag durft te stellen: ‘Is dit nog iets voor mij?’.

Het spannende is, dat er daarna een leegte zal zijn, een schijnbaar onmogelijke leegte. En toch…in die leegte kan deze vrouw weer terug naar haar oorspronkelijke intentie, naar de oorspronkelijke passie. 'Wat hoort echt bij mij?'

Wat er vaak gebeurt bij iemand die faalt, of met jezelf als je faalt, is dat je jezelf gaat toespreken. ‘Je moet meer van jezelf houden’, ‘je mag fouten maken, je moet in therapie, je hebt een ….’ Op die momenten staat de focus op nóg meer overleven met nóg meer en betere en slimmere methodes, die uiteindelijk slechts tijdelijk werken.

Ook in onze coachpraktijk is het zaak hier wakker in te zijn. Want zodra wij iemand van het ‘falen af willen helpen’ zijn we al verstrikt en denken we dat er methodische hulp mogelijk is.
Ons grootste werk is ons eigen falen als boodschap op te pakken en bij heftige gevoelens ons de vraag te stellen…wat wil IK ‘eigenlijk?' 

In het 10 stappenproject: ‘de Kunst om jeZelf te zijn’ kun je weer contact maken wie jij in oorsprong bent.

Het Octaafspel helpt je om je oorspronkelijke intentie te ont-moeten…

De oplossingen van jezelf gaan liefhebben, of stoppen met vergelijken helpen niet fundamenteel.
Het zijn in feite hulpmiddelen om je nog beter te leren overleven vanuit het oorspronkelijk vastgezette beeld.

Terug naar de bron, de oorsprong van jouw passie, dat brengt je bij jouw wezenlijke intentie…

En het beoefenen van de Kunst van het Falen, is het falen gebruiken als hulp bij onderzoek naar de oorspronkelijke Passie…