Wederkerigheid

It's that you and me at the same time

 

Wederkerigheid noemen we het

We weten nog heel goed, ooit waren we in gesprek met een directeur in een grote gemeente waar we veel trainingen gaven gericht op inspirerend leiding geven.
We hadden het over wederkerigheid.
Maar die directeur, we weten nog zo goed zijn reactie: ‘Wederkerigheid…wat bedoel je dáár nu mee?', zei hij met een beetje betrokken gezicht.

Zo'n reactie blijft je bij. Juist omdat wij, in ons 'jargon' er zo van uitgaan dat die wederzijdsheid zo hoort bij deze tijd. Deze tijd van samen creëren, een tijd waarin de kennis niet meer in onze hoofden wordt gegoten, maar er juist gevraagd wordt een léég hoofd te hebben, zodat we alle wijsheid kunnen opvangen die er is. Wijsheid van jezelf, van anderen en in de ruimte tussen mensen.

Wij bedoelden toen, dat we in de bijeenkomsten ons beste kunnen en onze beste wijsheid gaven. ‘Dat lukt alleen’, zeiden we, ‘als er benieuwdheid en verwondering is. Daarin kan dat wat we samen weten, vruchtbaar gedijen’. En dat is nog niet alles. Want ‘hetgeen wij doorgeven’, zeiden we, ‘kan er alleen maar zijn dank zij de belangstelling van de groep voor hun ontwikkeling. Voor hun éigen ontwikkeling. Niet voor ons als trainers die iets al dan niet te melden hebben. Nee, voor hún proces, voor hoe zíj kunnen leren’.
Wij waren enthousiast over het samenspel met de groepen. Zij ook over ons, want toen werkten ze nog met punten… gaven ons steevast een hoge waardering.

Vroeger huurde je trainers van een bureau in, die voor jou de 'klus' konden klaren. Wij vertelden dan hoe het zat en leerden de leidinggevenden manieren en technieken, die ze in hun werk konden toepassen. Om vervolgens als de klus klaar was, het mogelijk een beetje saai werd, of spannend er een volgend bureau ‘op te zetten’.

In dat geval zijn wij op zijn hardst gezegd de clowns die de leidinggevenden komen vermaken.

Deze tijd vraagt andere dingen. De kennis en wijsheid is er. Bij iedereen.
Bakken vol wijsheid. Onze opdracht is om deze wijsheid te mobiliseren en aan te spreken. Om leidinggevenden en professionals te leren dat zij de wijsheid al in pacht hebben. In pacht hebben dus.
We kunnen hem niet bezitten. In die zin zijn we allemaal in onze eigen rol en onze eigen functie aan het werk om samen en in verbinding met elkaar te komen tot onze gemeenschappelijke opdracht.
Een stad mooier maken, een brug bouwen, een verpleegafdeling optuigen, een provincie gestalte geven, een klooster zingevend en zelfonderhoudend maken, een kunsthuis tot inspiratiebron laten zijn, een winkel of onderneming z’n dromen waar laten maken, een overheidsmaatregel ondersteunen om van binnenuit te vernieuwen, enzovoort. Dit alles dwars door weerstanden, pijn en moeite heen.

In die opdracht staan we samen ter beschikking, ieder vanuit eigen posities en wederkerigheid is, werken aan die gemeenschappelijke opdracht en daar alles in geven wat je hebt. Niet omdat wij ingehuurd zijn, wíj een onsje meer… nee samen creëren we de toekomst door ons af te stemmen op het potentieel dat er al ligt!

Dat noemen we wederkerigheid. Wij geven en ontvangen tegelijkertijd en we zijn jij en ik in dezelfde tijd.

ik ben, omdat wij zijn

 

Lidwien Opheij