Hoe trots ben jij op jezelf?

Het spel dat we spelen en de dagelijkse bijdrage die dat van ons vraagt, kent vele en vaak onverwachte wendingen. Voeg daar de complexe en ingewikkelde tijd  aan toe waar we ons in bevinden en de grote onvoorspel- en onberekenbaarheid die we ondervinden is daarmee verklaard. Bovendien, alsof dit alles nog niet genoeg is, zien ook de vooruitzichten er niet al te rooskleurig uit. Zowel de complexiteit als de vele onzekerheden die ons bedreigen, nemen volgens de kenners eerder toe dan af!

Dit niet zo aantrekkelijke scenario heeft vooral z’n weerslag op het werk, dat ons voor nauwelijks op te lossen kwesties en dillema's stelt. Dillema’s waar geen zinnig mens de afloop van weet of kan voorspellen.
Toch, omdat we nu eenmaal op de directiestoel zitten en onze medewerkers hoopvol naar ons (op)kijken, verwachten ze van ons als bestuurders en CEO’s van de onderneming of organisatie, vooruitziend beleid en een degelijke en uitdagende visie. Hoe doe je dat, hoe blijf je overeind in deze ogenschijnlijke heksenketel of slangenkuil?

Om niet te verdwalen in de wir-war van mogelijkheden die dagelijks jouw bureau passeren, is de vraag bedoeld waarmee ik dit stuk ben aangevangen:

Hoe trots ben jij op jezelf?

Terwijl je aan de omstandigheden zelf weinig kunt doen, heb je wel invloed op het beantwoorden van deze belangrijke vraag. Een vraag die jij jezelf mogelijk te weinig stelt door al die hectiek en drukte, waardoor je hem op den duur dreigt te vergeten. Toch heeft hij een enorme impact op zowel jouw geestelijke als lichamelijke welzijn en gesteldheid. Hij voorkomt een hoop stress en verminderd de dreiging van een mogelijke burn-out of nog erger.

Dezelfde vraag, maar dan aan  jou persoonlijk gericht, kun je ook vertalen als:

Wordt het veelbelovende meisje of jongetje dat je eens was,
geïnspireerd door de vrouw of man die je nu bent geworden?

Geef eens antwoord op deze vragen en kijk of het spel en de rol die je voor jezelf indertijd voor ogen had, overeenkomt met het actuele beeld en de stand van zaken op dit moment. 
Is jouw antwoord ontkennend, dan blijft de vraag nog open hoe je dat denkt op te lossen. Hoe dicht je het gat tussen jouw vroegere nog onbevangen voornemen en intenties en wat daar nu van is terechtgekomen?

Oorlog of vrede
Feitelijk, hoewel het op het eerste gezicht wat dramatisch lijkt en je meent dat het zo’n vaart niet loopt, gaan deze vragen eigenlijk over oorlog of vrede en ik bedoel dat letterlijk. Ben je tevreden met jouw bijdrage aan deze wereld of sta je met jezelf op een soort voet van oorlog? Want wat is tevredenheid eigenlijk en nog belangrijker wanneer je niet met jezelf tevreden bent, hoe word je dat?

Volgens mij, en daarom breng ik deze vraag ook hier onder jouw aandacht, heeft tevredenheid heel veel met wat ik hier bovenstaand vraag te maken en dat wordt nog duidelijker, als je wat beter naar jezelf en jouw functioneren durft te kijken. Zie je dan niet dat de man of vrouw die je nu bent geworden, feitelijk niet eerder rust dan nadat de rol die je als kind voor ogen stond, overeenkomt met jouw huidige bijdrage? Erger nog; zolang tussen jouw droom en de huidige stand van zaken een gat gaapt en er van een match dus geen sprake is, hou je dat knagende gevoel van onvrede en tekortkomen en dat gaat niet zomaar vanzelf over! 

Wat vanzelf overgaat zijn jouw gevoelens van trots en tevredenheid, die, wanneer jij ze niet regelmatig onderhoudt en voedt door jezelf dit soort vragen te stellen, zomaar ongemerkt uit jouw werk en misschien zelfs wel uit jouw leven kunnen weglopen.

Vreemde en vooral kundige ogen dwingen
Omdat je in de spotlights staat en de verwachtingen doorgaans hoog gespannen staan, is de verleiding om de factor macht in te zetten en je vooral daarop te richten, groot. Jouw haan kraait dan koning, zelfs al heb je dat niet zo bedoeld. Je hebt behoefte aan een objectief oor dat kritisch meeluistert en je op jouw bevoerde beleid durft aan te spreken, zonder dat belangenverstrengeling of eigenbelang daarin een rol spelen.
Durf je dat, samen optrekken met een kundige en objectieve buitenstaander, die zijn of haar sporen in de praktijk al heeft verdiend?

Maar kun of mag je van iemand die deze avontuurlijke reis samen met jou maakt – bijvoorbeeld een talentvolle en veelbelovende naaste medewerkers - zo’n bijzondere neutrale en kritische houding verwachten? Beweegt dit eigen talent zich niet teveel binnen hetzelfde speelveld en de belangensfeer, waardoor grensoverschrijdende en creatieve andere geluiden onmogelijk kunnen opklinken, laat staan bij jou kunnen landen?

Nee, dit is het uitgesproken terrein voor een buitenstaander die niet direct van slag raakt als zijn of haar ego wordt gekraakt. Deze man of vrouw helpt je de op de loer liggende vergissingen te voorkomen. Vergissingen die jouw trots en welbevinden dreigen te ondermijnen. Vergissingen die ondanks goede voornemens en gezamenlijke inspanningen, toch anders en mogelijk kostbaar kunnen uitpakken.

Om dan toch in de spotlights en de geweldige media-aandacht overeind te blijven staan en geen speelbal van de omstandigheden en de meningen van anderen te worden, is geen sinecure en daarom ook is deze bovenstaande vraag bedoeld.
Hoe zorg je ervoor dat jij jezelf met trots en voldoening en zonder verwijt of zelfbeklag in de spiegel blijft aankijken? Want alleen dan ben je van waarde, in de eerste plaats voor jezelf en daarna voor de organisatie en precies daar gaat het om!