Hoe haalt een bestuurder of CEO méér uit zichzelf zonder zich geweld aan te doen?

Welke statistieken of welk onderzoek je ook onder ogen krijgt, iedere prognose stelt een hoger tempo en een nog complexere samenleving dan het huidige in het vooruitzicht en volgens mij is in deze trend het zakenleven koploper. De negatieve gevolgen van deze complexe en almaar snellere samenleving zijn duidelijk merk- en voelbaar. Tijd om daadkrachtige lijnen of vruchtbare strategieën naar de toekomst uit te zetten en in alle rust even tot jezelf te komen, ontbreken. 

Het kan een bom leggen onder zowel je gezondheid als jouw algemene welbevinden. Niemand met enig gezond verstand laat dergelijke signalen op z’n beloop, want het kan je ongewild in de armen van een burn-out of nog erger drijven.

Ben jij je daarvan bewust of denk je dat de soep niet zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend? Dat is niet verstandig, want de feiten spreken voor zich; de werkdruk volgens experts die daarvoor hebben doorgeleerd, neemt continu en zelfs tot in het kwadraat toe! 

Daarom is de vraag hoe je omgaat met de paradox ‘méér uit jezelf halen, zonder er harder voor te hoeven werken’, ook geen luxe, maar een must in deze roerige tijd.

Het oude paradigma
Iedereen die zich inzet en werkt volgens het oude en nu nog veelal geldende paradigma, loopt een gerede kans daar vroeg of laat de rekening voor gepresenteerd te krijgen. De eens geleerde programma’s passen niet langer in de behoeften van deze dynamische tijd. Dat weet je ergens diepweg vanbinnen natuurlijk zelf ook wel en je voelt aan dat er een behoorlijke kern van waarheid schuilt in wat ik je hier voorhoud. Mogelijk meen je het gat zo goed en zo kwaad als je kunt te kunnen dichten en gooi je er nog een schepje bovenop. Je werkt nog harder of nog langer, met naar ik vrees negatieve gevolgen voor jou en je gezondheid!

Eigenlijk gaat de vraag waar in het zakenleven vrijwel iedereen eens tegenaan loopt of mee worstelt, over tijd. De chronologische klokkentijd wel te verstaan, die we ooit met elkaar hebben afgesproken. Wanneer je deze tijd in jouw werk en thuis als enige meeweegt en mee-waardeert (dé reden waarom veel bestuurders en ondernemers in het oude paradigma blijven steken) loop je een gerede kans vast te lopen en geen stap verder te komen.

Alleen eigen belevingen en ervaringen tellen
Ik ga ervan uit dat je aan dit geworstel en de kramp waarin je gevangen zit, wilt ontsnappen en de cirkel definitief wilt doorbreken. Want je kunt ook een andere tijd in je beleid en plannen laten meewegen. Een veel creatievere tijd die even reëel blijkt te zijn als de handige en heel beperkte klokkentijd.

Om dit fenomeen aan den lijve te ervaren en er zelf in alle rust mee te oefenen zodat het je eigen wordt, kun je je een discipline aanleren die ik noem:

‘Een spatie in de tijd‘

Voor wie is deze time-out, deze spatie bedoeld?
Deze ‘Spatie in de tijd’ wil bestuurders en beleidsbepalers een vruchtbare paradox aanreiken tussen zowel dynamiek als rust, tussen eenzaam en in verbinding, tussen actie en waar we voor op onze knieën moeten. Het leert je soepel en flexibel tussen deze beide uitersten in te schakelen met als doel de organisatie flexibeler te maken en zelf echt synergie – een plus een is meer dan twee - te ervaren.

Wanneer je regelmatig tijd tekortkomt, het jou en de organisatie aan een effectieve richting of aansprekende doelen ontbreekt en onder veel moeten en stress gebukt gaat, vind je in deze ‘Spatie in de tijd’ werkzame aanknopingspunten en creatieve antwoorden op actuele dilemma’s.

Iedere ontwikkeling en ieder plan vraagt om jouw persoonlijke intentie en inzet en het is daarom niet vreemd als dit aanbod diverse vragen bij je oproept.

Wanneer dit thema ook jou interesseert, stel ik voor mij telefonisch of per e-mail te benaderen, zodat het vooraf duidelijk is wat je van deze investering in jezelf mag verwachten. Dat is wel zo effectief en dan hebben we het gelijk over het kostenplaatje en jouw persoonlijke wensen voor het traject.

De enige vraag die je zelf dient te beantwoorden, is: Gun ik me deze spatie en durf ik mezelf opnieuw uit te vinden of blijf ik nog een tijdje om de hete brij heendraaien?