Conceptloos bestaan

Van de week hadden we Minder is Meer, onze winterretraite.

Hoe ziet Minder is Meer eruit?
Is het zonder alcohol, zwijgen, weinig en sober eten...
Wat is het concept?

We verblijven met elkaar op een landgoed. We hebben de intentie om de stilte van binnen te ontmoeten door de stilte buiten te omarmen.

We hebben heerlijk eten. Drinken in het begin geen alcohol, om uit de gewoonte te komen.

In eerste instantie is het afkicken. Van alles, het werken, de onzekerheden, de gewoontes. De een heeft langer nodig dan de ander om het rad uit te laten draaien.

We kwamen op dromen, we wandelden en tekenden en zaten stil. We spraken heftig en ingetogen, aten onze buiken vol. We kookten en we zorgden voor elkaar. Er was belangstelling naar binnen en naar buiten. Alles speelde zich af zonder veel voorbedachte rade, zoals het uitkwam, zonder concept en programma.

We waren gezegend met een volle maan en heerlijk weer.

Een van de deelnemers zei, als wij, als begeleiding iets voorstelden voor de grap:
'Past dit in het concept?'.

En zo werd ik na de retraite wakker, met in mijn hoofd de zin: 'sex is een concept'.

Ik stelde me voor dat we een conceptloos bestaan hadden.

Een bestaan waarin we in staat zijn werkelijk van moment tot moment te ervaren wat past.

Waar we naar ons lichaam kunnen luisteren dat ons vertelt wat we nodig hebben.

Waar we onze behoeften ervaren en waar we ons lichaam en het lichaam van een ander benaderen in het moment, zonder dat het een naam heeft.

Waar we eten wat past en niet volgens een boek dat ons verteld wat gezond is.

Waar we bewegen en sporten, dansen en lopen, omdat er een innerlijke gedrevenheid is en niet omdat we van 5 tot 6 een afspraak hebben om onze wekelijkse oefening te doen.

Waar we helpen en ondersteunen omdat het nu nodig is en niet omdat we geduid zijn als depressief, ziek, of met een andere psychische aandoening.

Waar het een vreugde is om in gesprek samen te ontdekken, fantaseren en spelen met kansen.

Het is een wereld waarin we uitvinden IN het vertellen en IN het luisteren.
Het ene idee gaat op in het andere en vergeet zichzelf weer.

Het is een wereld  die ontroert en vrij maakt, een wereld van mogelijkheden en onontgonnen creaties. Het is een wereld die wacht op ons.

We lopen door het bos, zwijgend, stap voor stap komt het bos in ons, naar ons toe en wij verdwijnen vooruit.

We kijken naar de bomen en zien de ruimte.

We ervaren onze voetstappen en vallen samen met de aarde.

Stap stap stap,

Ik zou zeggen, leef een dag in het bewustzijn van concepten...

Ik geef er geen oefeningen voor op...