Hoe haalt een bestuurder of CEO méér uit zichzelf zonder zich geweld aan te doen?

Welke statistieken of welk onderzoek je ook onder ogen krijgt, iedere prognose stelt een hoger tempo en een nog complexere samenleving dan het huidige in het vooruitzicht en volgens mij is in deze trend het zakenleven koploper. De negatieve gevolgen van deze complexe en almaar snellere samenleving zijn duidelijk merk- en voelbaar. Tijd om daadkrachtige lijnen of vruchtbare strategieën naar de toekomst uit te zetten en in alle rust even tot jezelf te komen, ontbreken. 

Het kan een bom leggen onder zowel je gezondheid als jouw algemene welbevinden. Niemand met enig gezond verstand laat dergelijke signalen op z’n beloop, want het kan je ongewild in de armen van een burn-out of nog erger drijven.

Ben jij je daarvan bewust of denk je dat de soep niet zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend? Dat is niet verstandig, want de feiten spreken voor zich; de werkdruk volgens experts die daarvoor hebben doorgeleerd, neemt continu en zelfs tot in het kwadraat toe! 

Daarom is de vraag hoe je omgaat met de paradox ‘méér uit jezelf halen, zonder er harder voor te hoeven werken’, ook geen luxe, maar een must in deze roerige tijd.

Het oude paradigma
Iedereen die zich inzet en werkt volgens het oude en nu nog veelal geldende paradigma, loopt een gerede kans daar vroeg of laat de rekening voor gepresenteerd te krijgen. De eens geleerde programma’s passen niet langer in de behoeften van deze dynamische tijd. Dat weet je ergens diepweg vanbinnen natuurlijk zelf ook wel en je voelt aan dat er een behoorlijke kern van waarheid schuilt in wat ik je hier voorhoud. Mogelijk meen je het gat zo goed en zo kwaad als je kunt te kunnen dichten en gooi je er nog een schepje bovenop. Je werkt nog harder of nog langer, met naar ik vrees negatieve gevolgen voor jou en je gezondheid!

Eigenlijk gaat de vraag waar in het zakenleven vrijwel iedereen eens tegenaan loopt of mee worstelt, over tijd. De chronologische klokkentijd wel te verstaan, die we ooit met elkaar hebben afgesproken. Wanneer je deze tijd in jouw werk en thuis als enige meeweegt en mee-waardeert (dé reden waarom veel bestuurders en ondernemers in het oude paradigma blijven steken) loop je een gerede kans vast te lopen en geen stap verder te komen.

Alleen eigen belevingen en ervaringen tellen
Ik ga ervan uit dat je aan dit geworstel en de kramp waarin je gevangen zit, wilt ontsnappen en de cirkel definitief wilt doorbreken. Want je kunt ook een andere tijd in je beleid en plannen laten meewegen. Een veel creatievere tijd die even reëel blijkt te zijn als de handige en heel beperkte klokkentijd.

Om dit fenomeen aan den lijve te ervaren en er zelf in alle rust mee te oefenen zodat het je eigen wordt, kun je je een discipline aanleren die ik noem:

‘Een spatie in de tijd‘

Voor wie is deze time-out, deze spatie bedoeld?
Deze ‘Spatie in de tijd’ wil bestuurders en beleidsbepalers een vruchtbare paradox aanreiken tussen zowel dynamiek als rust, tussen eenzaam en in verbinding, tussen actie en waar we voor op onze knieën moeten. Het leert je soepel en flexibel tussen deze beide uitersten in te schakelen met als doel de organisatie flexibeler te maken en zelf echt synergie – een plus een is meer dan twee - te ervaren.

Wanneer je regelmatig tijd tekortkomt, het jou en de organisatie aan een effectieve richting of aansprekende doelen ontbreekt en onder veel moeten en stress gebukt gaat, vind je in deze ‘Spatie in de tijd’ werkzame aanknopingspunten en creatieve antwoorden op actuele dilemma’s.

Iedere ontwikkeling en ieder plan vraagt om jouw persoonlijke intentie en inzet en het is daarom niet vreemd als dit aanbod diverse vragen bij je oproept.

Wanneer dit thema ook jou interesseert, stel ik voor mij telefonisch of per e-mail te benaderen, zodat het vooraf duidelijk is wat je van deze investering in jezelf mag verwachten. Dat is wel zo effectief en dan hebben we het gelijk over het kostenplaatje en jouw persoonlijke wensen voor het traject.

De enige vraag die je zelf dient te beantwoorden, is: Gun ik me deze spatie en durf ik mezelf opnieuw uit te vinden of blijf ik nog een tijdje om de hete brij heendraaien?

Bekijk reacties (0) - Reageer op dit artikel

Deel met:

Levend of inclusief denken

Van levend denken - ook wel ‘inclusief denken’ genoemd – wordt vaak gedacht dat het een soort mentaal en bedrijvig spel in het hoofd is. Het tegendeel is echter waar. Levend denken vloeit voort uit een gerichte en vooral een interne stille geest met als resultaat een creatieve en inventieve levenshouding. Je wordt er deelgenood van als je anderen en vooral jezelf respecteert zoals je bent en dat is lastiger dan we doorgaans veronderstellen.

Met levend denken treedt je de ander of het andere vrij en open tegemoet. Niet door je zo weinig mogelijk van elkaar aan te trekken of door de frustraties en weerstanden die eruit voort kunnen komen te vermijden en dus eigenlijk zo het anders-zijn subtiel te ontkennen. Dat soort ‘denken’ is zo dood als een pier, het herhaalt patronen en brengt niets nieuws of inventiefs voort. Bij inclusief of levend denken past geen zwijgen omwille van de ‘lieve vrede’ of het in Nederland zo gewaardeerde polderen – feitelijk een verkapte vorm van valse hoop en de ander 'gedogend' ontkennen.

Misschien is het wel onze grootste opgave om anderen niet ondanks, maar dankzij hun anders-zijn te accepteren, want alleen daaruit ontwikkelt zich iets fris en nieuws en kunnen de wederzijdse contacten (weer) levend worden.
Levend of inclusief denken betekent frank en vrij voor de ander openstaan, met hem of haar in gesprek gaan en vrijuit vertellen wat jou bezighoudt en wat je op je hart hebt. Eigenlijk dus gewoon samen communiceren. Zonder vooropgezet plan of idee de ander in jouw invloedsfeer insluiten, zodat het in jullie beider denken en gevoelen betrokken kan worden.
Omdat we nu eenmaal aan de vruchten de boom herkennen, gaat levend denken feitelijk over hoe we ons in de dagelijkse praktijk tegenover elkaar gedragen en opstellen. Weet dan, dat het mentale denken aan iedere handeling voorafgaat en nadien uitmondt in wat als communicatie onze mond verlaat en wat de ander dus van ons hoort. 

Een mooi voorbeeld daarvan zag ik onlangs van een bekende politica op de televisie. Ze zei zonder blikken of blozen en met de stilzwijgende en dus gedogende instemming van haar mede-gespreksgenoten aan tafel: ‘Je kunt in de Nederlandse politiek met je onvrede en ongenoegen overal terecht.’
Het is zo’n tussendoor opmerking die vrijwel door niemand wordt opgemerkt. Toch verraadt het precies de denkrichting waar deze politica en met haar een groot deel van de landelijke politici, van uitgaat. Haar gevestigde politieke denken richt zich op wat er zoal niet klopt en niemand aan de gesprekstafel was zo wakker of had de moed om haar eraan te herinneren waar politiek feitelijk voor staat en over hoort te gaan.

Politiek en politieke denkbeelden zouden gedragen moeten worden door leiders met een inspirerende en aantrekkelijke levenswandel. Leiders die een aansprekende filosofie uitdragen en burgers aanzeten om in gehelen in plaats van in misleidende en beperkende delen te denken. Te denken in coöperatief samenwerken en verbinden in plaats van een Alleingang of soleren. Dat vraagt om een andere manier van over elkaar denken, om andere praktijken en van daaruit om andere organisaties. 

Niet zoals nu partijpolitieke of egocentische belangen voeren dan de boventoon, maar de filosofie en de levenshouding van de kopstukken worden leidend en bepalend voor onze attitude. Die geven de richting aan waarin ook ons collectieve denken zich dan gaat bewegen en dat vraagt, wanneer we naar de basis teruggaan waarmee de stroming of de partij ooit is begonnen, om levend en vitaal, ofwel inclusief denken wat we leren in onze ‘Werkplaats voor de geest’ (zie kader).

Het ontspruit uit een open mind, vanuit belangstelling in de ander, uit nabijheid en tolerantie en vooral uit geduld, verdraagzaamheid en respect. Het biedt ruimte voor intuïtie, harttocht en passie als dé brandstof voor professionele praktijken. Het zijn deze specifiek menselijke kwaliteiten die in de huidige samenleving weliswaar niet geheel verdwenen zijn, maar in de maatschappelijke leiding en het politieke debat niet de boventoon voeren, laat staan een rol in de dagelijkse opinievorming van de samenleving spelen.

Ons huidige denken, of wat daarvoor doorgaat, wordt bepaalt door angst, hedonisme en consumentisme en gaat in grote mate uit van individualiteit, waaruit het veelvuldig gehoorde soleren en opsplitsen voortkomt. Op deze manier geven we onbewust de voorkeur aan exclusief en feitelijk aan oudbakken in plaats van aan fris en levend denken!

Een ander voorbeeld is de enthousiaste opkomst van het woord ‘echt’ in ons dagelijkse en politieke taalgebruik. Wanneer je goed luistert, spreekt het boekdelen. Je moet echt ziek zijn, echt arbeidsongeschikt, echt hulpbehoevend zijn, etc. Het is een manier van uitdrukken dat op zijn minst de suggestie wekt dat veel mensen de kluit belazeren. Het denken in exclusiviteit ligt aan de basis van dit gebrek aan vertrouwen en is hetzelfde als wat we de politica op de televisie ook hoorden verkondigen.

Om de verwarring nog groter te maken en dwars door de vele vergissingen heen, dringt de politiek er bij de goedwillende burger ook nog op aan, diens mobiliteit op te waarderen, diens mentale bijdrage nóg beter te ordenen (computertechnologie) en diens communicatie te versnellen (televisie en telefonie). Het lijkt erop dat versnellen, vergroten en beheersen de shortcuts van deze tijd zijn geworden, want deze mantra's liggen aan de basis van het exclusieve denken zoals we die nu in de praktijk ervaren en hanteren.

De paradigmashift waar we in deze spannende tijd vóór staan, confronteert ons evenwel met een heel andere denkrichting en levenshouding. Het vraagt om een samenleving die zich gedragen weet en zich heeft leren verhouden tot de paradoxen versnellen versus vertragen, zodat we meer dan nu aan onszelf toekomen; vergroten versus opdelen in kleinere en behapbaarder eenheden i.p.v. het ongebreidelde schaalvergroten; beheersen en controleren versus loslaten en vertrouwen, waarin we leren elkaar zonder garanties of voorwaarden vooraf tegemoet te treden. 

De op ons toestormende nieuwe tijd vraagt ons niet om tussen ofwel het éne of het andere te kiezen, maar om en/en-houding en daarvoor is inclusief of levend denken onontbeerlijk.

Bekijk reacties (0) - Reageer op dit artikel

Deel met:

Als het 5de element ether ontbreekt

Er is in vaste materiële stof geen andere energie aanwezig,
dan het ontvangt vanuit zijn natuurlijke omgeving - 
het milieu, ofwel de ruimte om de materie heen.

 
De Westerse opvatting over het functioneren van de natuur gaat van een over-en-weer relatie uit tussen de elementen aarde, water, vuur en lucht. Met de planeet aarde waar we gezamenlijk op leven, met water waaruit ons lichaam grotendeels is samengesteld, met vuur dat we dagelijks van de zon ontvangen en met het element lucht dat ieder levend wezen op deze planeet aarde inademt.

Iedere vitale entiteit of iedere leefgemeenschap, althans volgens onze Westerse opvatting, zou door deze vier elementen bepaald en gestuurd worden, waarbij eenieder in deze samenhang een eigen plek of functie inneemt.

Zo lijken alle voorwaarden aanwezig om de doelen en voornemens te verwezenlijken die we bijvoorbeeld op alle mogelijke zakelijke terreinen gesteld hebben. ‘Lijken’, want als we er wat realistischer op inzoomen, zien we hoever we er eigenlijk van verwijderd liggen. Wanneer we verder kijken dan ons neus lang is en eerlijk zijn, moeten we dan niet vaststellen dat we er zelfs niet dicht in de buurt van komen? Beoordeel zelf maar:

• Hoezo in vrede en respect met elkaar samenleven?
• Hoezo de ander gewoon accepteren zoals hij of zij is?
• Hoezo elkaar met een open vizier en belangstellend tegemoettreden?

Conflicten en oorlogen, elkaars eigenheid ontkennen en anderen vooringenomen veroordelen, zijn vaak meer regel dan uitzondering. Zijn onze doelen dan te hoog gesteld en moeten we ons met minder tevredenstellen, bijvoorbeeld alleen met materie, macht en bezit? Ik, en met mij velen veronderstel ik, hoop oprecht van niet. De genoemde waarden liggen immers aan de basis van iedere beschaafde samenleving. Ze zijn zelfs het fundament en de voorwaarden voor betekenisvolle relaties. 

Feiten of illusies?
Wat is er misgegaan dat we zo met dat fundament worstelen of zien we bij het uitwerken ervan een belangrijk facet over het hoofd?
Ja inderdaad, mede omdat we de illusie waar we in leven en werken als de enige realiteit accepteren en dientengevolge weinig aan de misstanden doen of ons ertegen verzetten, zien we een heel belangrijk facet over het hoofd. Vanachter de schermen is het er zelfs de motor van!

Onze kennis over wat de realiteit is, heeft in onze opvoeding en scholing onvoldoende aandacht gekregen en doet in onze Westerse beleving, afweging en sturing daardoor nauwelijks mee, wat voor het bedrijfsleven vooral kostbare consequenties heeft. Bij het merendeel van de organisaties zit daarom individualistich, zelfgericht en egocentrisch gedrag het effectief ontwikkelen en vruchtbaar en coöperatief met elkaar samenwerken in de weg!

Zowel de quote in aanvang als die hieronder, zijn van de Slavische genie Nikola Tesla (1856–1943) en ik noem hem niet voor niets. Zijn uitspraken geven cryptisch antwoord op wat wij collectief dreigen te vergeten.

De grootste triomf die de mens in zijn bestaan kan behalen,
is het bevrijden van de bedrieglijke en dwingende invloed
van zijn of haar denkende geest.

Het vergeten 5de element ETHER
Dit klopt natuurlijk, want moeten we niet erkennen dat vrijwel alle beperkingen, trauma’s en angsten die we ooit hebben opgelopen, zich ergens in onze ‘Werkplaats voor de geest’ (zie kader) ophouden.
Onze bijzonder actieve denkkracht is de afspiegeling op menselijke maat waarbinnen het element ether zich in onze werkplaats manifesteert en uitdrukt. Hoe we ons van deze mentale beperkingen  denken te bevrijden zonder er voedende ruimte aan te geven, is natuurlijk dé vraag waar het hier eigenlijk om gaat.

Ether maakt het mogelijk onze bijdragen en wat we maatschappelijk zoal in de wereld zetten, ruimtelijker te ervaren en te beleven in plaats van het stoffelijke aspect alleen te waarderen. Het geeft letterlijk lucht en vrijheid aan alles dat is en wat we ondernemen.

Nadat Tesla veel wetenschappelijke verhandelingen in diverse talen over dit bijzondere en kosmische krachtenveld ether had bestudeerd, kwam hij tot zijn verbazing er geen enkele waardering in tegen. ‘Waarom wordt ether ontkent als het voor iedere ontwikkeling, in het bijzonder voor de mens, zo belangrijk is’, vroeg hij zich af?

Iedere poging die hij bij zijn sublieme uitvindingen ondernam om zich effectief tot de elementen aarde, water, lucht en vuur te verhouden, was tot mislukken gedoemd als hij er het element ether niet of onvoldoende in liet meewegen. Omdat ether het meest ongrijpbare en subtielste element is, is het waarschijnlijk aan onze aandacht ontsnapt, terwijl het onderhuids een bepalende rol speelt bij o.a. onze vijf zintuigen en hoe ze functioneren. Ze hebben een directe relatie met deze elementen en de tabel hieronder laat dat duidelijk zien.

Element        Zintuig
Aarde            Reuk verstevigt en versterkt onze intentie om vrij en onbevangen het bestaan te vieren. 
Water            Smaak stimuleert flexibiliteit. Het maakt ons verandergezind en scherpt het diepere weten.
Vuur              Zien geeft richting aan visie en verstevigt onze wilskracht.
Lucht             Tastzin/voelen inspireert en zet aan tot acties waar we anderen mee kunnen (aan)raken.
Ether             Gehoor verbindt en initieert expansiekracht, het verleent bestaansrecht aan al dat leeft en is.

Alleen eigen waarneming telt
Omdat er een gevaar schuilt in kopiëren en na-praten van beweringen, ervaringen en overtuigingen van anderen zonder ze door eigen waarneming te staven, geldt dat voor alles en daardoor ook voor wat ik in dit blog over het belang van het 5de element ether onder de aandacht breng. Is ruimte of ether inderdaad de motor van de vier basiselementen met in het verlengde onze vijf zintuigen? Hoe checken we of dat waar is?

Hoewel het lastig is om onze een eigen waarnemingen te verifiëren, kunnen we wel veilig de volgende feiten vaststellen. Wanneer dit ruimtelijke element ontbreekt,
dan is bijvoorbeeld:

• Zien onmogelijk en zijn we dus 'blind'. Het element vuur ontbreekt dan grotendeels, waardoor we niet kunnen onderscheiden wat waar ofwel onwaar is.
• Horen onmogelijk en zijn we dus 'doof'. Als het het element ether ontbreekt, is het veel moeilijker om met vertrouwen en mildheid de omgeving tegemoet te treden.
• Voelen een worsteling omdat we niet op empathie zijn aangesloten. Ons inleven in wat de ander ervaart of voelt, is daardoor gecompliceerd en lastig. Zijn de vele bloedige conflicten en oorlogen die over de wereld razen daar niet het beste bewijs van?
• Ruiken en proeven onmogelijk, waardoor het leven waar we aan deelnemen minder spannend en zinvol wordt. De impulsen en uitnodigingen om enthousiast en gemotiveerd aan het spel deel te nemen moeten dan uit andere bronnen komen.

De belangrijkste invloed echter die ether op onze vijf zintuigen en dientengevolge op ons hele welbevinden heeft, is voeding en inspiratie. Wanneer we die ontkennen, ook al doen we dat onbewust, voelen we ons onvervuld en blijft de leegte die daardoor ontstaat aan ons knagen. ‘Waarom doe ik het allemaal, wat is de zin van al die drukte en inspanning’, vragen we ons regelmatig af. Ons leven en werk moeten het doen met deze tekorten en dat zou wel eens de reden kunnen zijn waarom we op de werkvloer zo slecht naar elkaar luisteren. We ontkennen de ruimtelijke invloed van het element ether en omdat in onze cultuur vijwel iedereen dat doet, lijkt het normaal!

Informatie waar we maar beter naar kunnen luisteren
Alle literatuur en iedere praktijk waarin we dit hoofdelement ontkennen of onvoldoende laten meewegen, is onvolledig en armzalig. Het leidt tot grotere complexiteit, meer vergissingen en verwarring. Dit gebeurt echter niet als we deze potentiële en vermogende ruimte om ons heen in ons werk en leven leren meewaarderen. Dan worden we tot op celniveau aan toe ge- en vervuld met inspirerende en vitale informatie. Creatieve en behulpzame informatie, die er altijd al is geweest en ook altijd zal zijn. Om toegang te krijgen tot die inspirerende bron op de achtergrond, dienen we open te staan voor het fenomeen 'toeval' door er belangstellend en ontvankelijk naar te luisteren.

Wat is toeval eigenlijk? 
Toeval in onze cultuur wordt opgevat als iets dat ons per ongeluk overkomt, het heeft nauwelijks betekenis. Maar klopt dat of is er iets heel anders aan de hand dat helemaal niet per ongeluk, maar juist wetmatig is. Is toeval achteraf gezien niet vaak een betekenisvol signaal waar we beter naar hadden kunnen luisteren? 

Wat wij toeval noemen is eigenlijk een gebrek aan gedegen kennis die we voor het gemak van het label 'toeval' hebben voorzien. Daardoor hoeven we over dit bijzondere verschijnsel niet langer na te denken. Dat lijkt makkelijk, maar komt uit het oude paradigma dat niet langer past bij wat de kwantumwetenschap ons in deze dynamische en spannende tijd in alle toonaarden aanreikt.

Alles is trilling of frequentie en bestaat
voor minstens 99% uit leegte (lees: ether).

Dit zijn de meest recente en let wel, bewezen feiten die we in het nieuwe paradigma waar we pal voorstaan, maar beter kunnen respecteren in plaats van ze ontkennen, zoals we nu nog doen en het mooie is . . . het kan anders! 

De sleutel waar we de illusie en meningen over ‘toeval’ mee in stand houden, ligt verborgen in o.a. een nieuwe manier van luisteren. De oude manier van toehoren legt een sluier over de creatieve informatie, de Kosmische Resonanties om ons heen die ons niet aflatend willen helpen. Het dwaalspoor dat we daarmee opwerpen nodigt niet uit tot gedegen onderzoek of twijfel. In tegendeel, het zet aan tot (ver)oordelen, waarbij we in onze eigen aannames geloven en acteren en doen alsof we het allemaal wel weten en begrijpen.

Om het echter werkelijk te begrijpen moeten we voorzichtig te werk gaan, want we bevinden ons op onbekend terrein waar de juiste woorden en ervaringen (nog) aan ontbreken. Veiliger, als toeval ons overkomt, is het om eerst vast te stellen wat we zeker niet moeten doen: 

• We verliezen ons dan niet in acties, niet in drukte en niet in veel doen. Ook niet in denken of piekeren of  ons zorgen maken, maar we verbinden ons met de 99% leegte, het element ether. Het is één van de belangrijkste condities voor het nieuwe glorende paradigma. 
• We zitten niet, zoals nu gebruikelijk, de Kosmische Resonanties en onszelf in de weg, maar stemmen onze ‘Werkplaats voor de geest’ er open en ontvankelijk op af, waarna de hulp ons spontaan toevalt. We worden een levend instrument van het fenomeen synergie, waardoor we het niet allemaal alleen hoeven op te knappen of te weten. In het nieuwe paradigma is 1 +1 > 2 en kan er eindelijk coöperatief worden samengewerkt in plaats van een vurige wens na te streven die nooit in vervulling gaat!

Zouden we dan toch de keus hebben tussen ofwel leven en werken in een verdichte en verharde materiële wereld, ofwel in een van oorsprong subtiele en veel lichtere wereld dan we ons doorgaans gewaar of bewust zijn?

Bekijk reacties (0) - Reageer op dit artikel

Deel met: