Blijf kalm in de storm

Het waait buiten.

Het is mei en het stormt.

De bloemen van de kastanjes in de straat en de esdoorn in de tuin liggen op de grond.

Welke bloesem van mij ligt er op de grond?

In mijn vorige blog ging het over het hek en hoe ik door in contact te zijn met het hek de weerstand leerde kennen.

Veel mensen vertelden of schreven me dat ze het herkenden.

Ze herkenden dat je ergens tegenaan loopt en ervan weg wilt, maar het beter is dat je onderzoekt.

Daar zit vernieuwing in.

En nu stormt het.
Het lijkt of alle dingen die ik geleerd heb niet meer werken.
Alsof ik dat wat er ’eigenlijk’ is zich opdringt.

Maar het heeft geen naam, geen vorm.

Ik ben in gesprek met een groep en het lijkt of ze hun eigen weg gaan.
Ik heb geen regie meer.
En ze zijn uiterst tevreden en lachen me toe.

Ik krijg opdrachten die me verbazen…
Hééé, waarom vraag je mij daarvoor?
En ook dan lachen mijn verwanten me toe…

Vandaag had ik een coachingssessie met iemand. We onderzoeken wat de twee kanten in haar,
het 'vraagteken' en de 'pijl die ergens naar toe wilt' haar te zeggen hebben.

Het vraagteken blijkt, bij het onderzoek in de energie van haar hart en haar buik, de kracht van de twijfel te zijn. Vreemd genoeg voor de rationele geest, voelde ze zich zeer krachtig in haar twijfel.

En de pijl-energie, de focus-energie, die kent ze niet zo goed.
Door erheen te gaan en hem te ontmoeten, leerde ze een kracht in zichzelf kennen die beschermend is en stevig als een huis en die haar in contact brengt met de wereld buiten.
De ontmoeting tussen die twee krachten is helend en logisch.

Ik zit samen met mijn coachee en vraag haar te ontdekken.
Ik ben benieuwd, samen onderzoeken we wat er al is.
We ontdekken de toekomst en her-inneren wat we al weten.

Grote dankbaarheid en vele kippenvelmomenten ervaar ik tijdens deze coachingsgesprekken.

En tegelijk…
Leef ik mijn leven stap voor stap. 

Ik reis, ben onderweg, begeleid mensen, ik begeleid teams en mensen uit de teams, teken en schilder, schrijf wat er in me opkomt en heb lief.

Ik ervaar vriendschap en een grote dosis humor als de mensen om me heen zich een hoedje lachen als ze me bezig zien..

Hé, hé, het begint door te dringen roepen ze… echt snappen doe ik hen niet…

Het enige is, dat ik gewoon maar doe, wat voor de hand ligt. Ik schrijf wat, ik teken wat, ik doe wat en ik ben uitermate benieuwd wat dat, wat ik nog niet ken, te vertellen heeft aan mij…

En wat heeft dat nu met de storm te maken en kalm blijven in de storm?

Ik realiseer me dat het zo zit…

Het waait..
De bloesem valt uit de boom
En dat is het….

'Op een dag,
maar misschien ook nooit,
met niemand om me heen
en in de verte mischien de zee of een zee van klaprozen
schapen,
zal ik een stem horen,
een zachte stem,
die 'Ja' zegt

en tien seconden later, knarsend, krakend:
'Wat heb ik nú weer gezegd...'

Toon Tellegen

Uit: Kruis of munt